Z boku

Stoję z boku

kiedy: walczycie, zdobywacie, chwytacie, pochłaniacie, pożeracie, myślicie, że macie

nagi w Lesie Znaczeń

rozglądam się za deszczowym ptakiem

drewnem pachnącym domem,

dymem, kamieniem i kością

korzennym aromatem ziemi, powrotnym wiatrem

ziarnkiem piasku, które pochłania karawany marzeń

szpieguję sójkę, co nie wybiera się za morze

kota w słońca zaskrońcach

wypytuję mrówki i pszczoły o tropy przyrody

wpatruję się w kroplę rosy

w jej migotliwe lśnienie, które otwiera labirynty zagadek

próbuję wypreparować z tęczy blady kolor nadziei.

To wszystko jest mi potrzebne - żeby zacząć.

Wieczorem siadam przy ognisku

Pana Stanisława z Warszawy

który oddał ostatni samochód na radio maryja

pijemy tanie wino

palimy marihuanę z Afryki

patrzymy w gwiazdy

liczymy świetliki.

Czasem widać  

niewyraźne poruszenia powietrza

czuć powiew ciepła  

przestrzeń faluje łagodnie

światło zakreśla miękkie kręgi

i wszystko staje się zagadkowe

hipotetyczne,  splątane,  

jak teoria nieoznaczoności

węzełek z butą  zostawiony przez rozum na progu poznania,

za którym rozciąga się przepaść Tajemnicy.

Pierwszej z wielu.

Stojąc z boku śmiało skaczę w ciemność.